บทความ
วันนี้ระหว่างที่ทำงานอยู่ดีๆนั่งนึกไป...นึกมา...เกิดคิดขึ้นว่า ทำไมเราถึงได้มานึกชอบใบปิดหนังเก่า เสน่ห์ของใบปิดหนังเหล่านี้น่าจะอยู่ที่ สีสันที่ตัดกันอย่างเมามันมากทีเดียว ตัวอักษรที่ใช้เขียนก็ไม่เหมือนกันเลย อาจจะมีคล้ายกันบ้าง บางคนสังเกตุว่า ถ้าเรื่องไหนเป็นหนังที่บู๊ ดุเดือด ยิงกันอย่างบ้าคลั่งตามฉบับ สมัย พ.ศ.2500 ต้นๆนั่นแหละครับ ตัวอักษรก็จะเหลี่ยมๆ ยิ่งเหลี่ยมมากก็บู๊มากเลยครับ หากว่าเป็นหนังตลกๆ หรือรักๆใคร่ๆ ตัวอักษรก็จะมนๆกลมๆ สีสันก็จะน่ารักสดใส ที่สำคัญใบปิดหนังสมัยก่อนมักจะขนเอานักแสดงเกือบทั้งหมด หรือเอามาให้ได้มากที่สุด ยัดลงไปในใบปิดหนัง พร้อมภาพบรรยายเหตุการณ์อย่างคร่าวๆ เมื่อมองไปที่ใบปิดก็จะเข้าใจทันทีว่าเนื้อเรื่องเป็นอย่างไร ต่างกับสมัยใหม่ที่เอามาเฉพาะดารานำเท่านั้น สีสันของใบปิดหนังก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างที่ทำให้เราต้องหันไปมอง ด้วยลายเส้นการระบายสีดิบๆ ดูแล้วมันให้ความรู้สึกตื่นเต้น สนุกคึกคักทุกครั้งที่ได้ดูมันครับ การวาดรูปดาราลงบนใบปิด ก็ท้าทายกับการคาดเดาว่ารูปนี้เป็นใคร มิตร? สมบัติ? หรือว่าใคร ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ ก็ชวนให้เราสนุกกับการสะสม และออกเผยแพร่ข้อมูล และแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เพราะว่าใบปิดหนังนับวัน คุณค่าทางวัฒนธรรมก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ภาพยนตร์ในอดีต มักจะสะท้อนความเป็นตัวตนของเราได้ดีที่สุด และใบปิดหนังก็มักจะเอาทุกอย่างในเนื้อเรื่องนำออกมาวาดบรรเลงสีสันบนผืนผ้า กลั่นกรองอย่างพิถีพิถันสร้างสรรค์สัดส่วนอย่างลงตัว ถ่ายทอดเนื้อหาอย่างเหมาะสมนำเสนอผ่านสื่อให้ประชาชนผู้ชมทุกคน ที่เรียกว่า “ใบปิดหนัง หรือโปสเตอร์ภาพยนตร์”
